Hər kəs “Ana” olmaq istəməz, kimisi böyük məsuliyyətlə üzbəüz qalmaqdan, kimisi can daşımaqdan, kimisi əziyyət çəkməkdən qorxar. Səbəblər tükənməz. Ancaq kimisi də var ki, övlad üçün can qoyar, nəfəsin verər. Biz o anaların övladlarıyıq. Əziyyət çəkən, döyülən yeri gələndə söyülən, cavan yaşında tək qalan, həyat yoldaşı ola ola yalqız qalanları, səbəbsiz tərk edilənləri demirəm hələ..
O qızlarıq ki, ANA AYAQQASIN geyinib pak qəlbimizlə ora bura qaçırdıq. Gələcəkdə başımıza gətiriləcəklərdən xəbərsizcəsinə.. O AYAQQANININ İZİ ilə böyüdük. Anamıza oxşamaq istədik, onun telinə, üzünə.. Ancaq bəzən qulağımızı çəkdik. Taleyindən dolayı.. Qorxduq.. Tək qalmaqdan, incinməkdən, döyülməkdən..!
PS : Mən 
, hər zaman kı kimi Sizi blogumda görməyə şadam. 🙂 Haqqımda -ətralı məlumat almaq istəsəniz Mahal_style click edə bilərsiniz.
Mahbuba Aliyeva 